1. |
||||
|
Είσ’ η αγάπη μου
κι όλα τα πάθη μου
σ’ εσένα σμίγουν, εσένα κρύβουν, για σένα μιλούν.
Κι όπως σ’ αγάπησα
έτσι σε κράτησα,
βαθιά μου να μείνεις, θεά μου να γίνεις, κι όλα εσένα να υμνούν.
Για το χατήρι σου η πλάση απάλυνε·
τα φώτα επιμένουν να σε ζωγραφίζουν με τρελή φαντασία.
Ανοίγει το σούρουπο και χρώματα αράδιασε,
να ντύσουν το βράδυ
με παιχνίδια με χάδι
και να λάμπει η ομορφιά σου.
Έγινε η σχέση μας χάδι που ελάφρυνε
του βίου την πάλη
κι αγγίζουμε πάλι βαθιά μυστικά
κι αυτό το αίσθημα δεν το ‘χω γιάλληνε.
Για σένα φεγγίζουν του νου μου τ΄αστέρια
κι ανεμίζει η καρδιά.
Για το χατήρι σου η πλάση απάλυνε
τα φώτα επιμένουν να σε ζωγραφίζουν με τρελή φαντασία.
Ανοίγει το σούρουπο και χρώματα αράδιασε,
να ντύσουν το βράδυ
με παιχνίδια με χάδι
και να λάμπει η ομορφιά σου.
Στίχοι – μουσική: Ισίδωρος Παπαδάμου
|
||||
2. |
||||
|
Κιθάρα που ομορφαίνεις τη βραδιά
άφησε κι εμένα των χαδιών σου ν’ αντικρύσω τη θωριά.
Τα μάτια μου να κλείσω
κι αισθήματα να ζήσω
που τά ‘διωξε η ζωή μας μακριά
Αιχμάλωτος στα πάθη που πονούν
να παίξω τα τραγούδια που μ’ αγγίζουν κι όλο μέσα μου γυρνούν.
Και τ’ ακομπανιαμέντα
πλέξε καρδιά και κέντα
τα ωραία της ψυχής σου ν’ ακουστούν.
Χαμένος μεσ’ στο δέος των στιγμών
και ναυαγισμένος μεσ’ στα βάθη σκοτεινών ωκεανών.
Να σβήσουν τα μεράκια
κι απ’ της φωνής τ’ αυλάκια
να ρέουν ποταμοί που ξεχειλούν.
Στίχοι – μουσική: Ισίδωρος Παπαδάμου
|
||||
3. |
||||
|
Καλά μου τόχαν διηγηθεί:
«οι φλώροι στο σεντούκι».
Τους φεύγει όλη η λεβεντιά
στο πνιγερό καβούκι.
Βλέπεις πολλούς να ‘ναι πουλιά,
να θέλουν να πετάξουν,
να φύγουν απ’ τα γήινα
και σ’ ουρανούς να ψάξουν.
Άλλοι ζητούν στα χαμηλά
σεμνά να προχωράνε·
δε νοιάζονται για ουρανούς
για τα ψηλά δε σκάνε.
Κάποιοι ποθούν να κυβερνούν
σε χώρα, σε βαπόρι
μα δεν το ξέρουν πούν’ κι αυτοί
σεντουκιασμένοι φλώροι.
Στίχοι – μουσική: Ισίδωρος Παπαδάμου
|
||||
4. |
||||
|
Γλυκιά μου αγάπη έλα και σήμερα!
Σπασ’ του κορμιού, του φραγμού σου τα σύνορα.
Τώρα που η νύχτα το ζητά
να ανταμώσουμε ξανά
στης μαγεμένης ζωής μας τα βήματα.
Δώσε φωνή στης καρδιάς σου τα χρώματα,
στρώσ’ την αγάπη σου πάλι μ’ αρώματα!
Τώρα που η νύχτα το ζητά
να ανταμώσουμε ξανά
στου λατρεμένου σου πόθου τα κύματα.
Μεσ’ στα σκοτάδια έλα να μείνουμε
στα χέρια μας την αγάπη να κλείνουμε!
Τώρα που η νύχτα το ζητά
κι όπως θ’ανέβουμε ψηλά
μπορεί γλυκιά μου αστέρια να γίνουμε.
Στίχοι – μουσική: Ισίδωρος Παπαδάμου
|
||||
5. |
Irak - Ιράκ
02:37
|
|||
|
Πώς όλα μοιάζουν
να κοιτάζουν
και να δείχνουν στο Ιράκ,
με ματωμένο ένα ουσάκ!
Κι οι αναλύσεις που σκορπίζουν στον αέρα
μαυροφορούν κι όλο περνούν βαριά δεσμά στη μέρα.
Για δες που κλαίει
αχός και λέει
μέσα απ’τ’ άψυχο κορμί
πόσο ντροπή είναι η δύναμη!
Κι οι αναλύσεις που σκορπίζουν στον αέρα
μαυροφορούν κι όλο περνούν βαριά δεσμά στη μέρα.
Καπνός που βγαίνει
κι όλο ανεβαίνει
και πνίγει όλο το σήμερα
με τ’ουρανού τα σίδερα!
Κι οι αναλύσεις που σκορπίζουν στον αέρα
μαυροφορούν κι όλο περνούν βαριά δεσμά στη μέρα.
Στίχοι – μουσική: Ισίδωρος Παπαδάμου
|
||||
6. |
||||
|
Σε διόρισαν και πήρες μπρος
στη νέα δουλειά που βρέθηκες να τη δουλεύεις.
Νέοι στόχοι κι άλλες ιδέες
σου δώσαν πάλι ώθηση
μέσα απ’ αυτό που κάνεις να φανείς
και απροκάλυπτα να δείξεις
το ικανό σου πρόσωπο.
Διαλέγουμε ή μας διάλεξαν
να κάνουμε αυτό που άλλοι ορίσαν;
Δεν τόπα, ούτε θα το πώ!
Μεσ’ στην καρδιά αναπάντητη αγωνία
παλεύει για τις δυο εκδοχές,
μέσα στη δίνη της φωτιές γυρεύει.
Είναι αργά να πάω να μου δείξουν
και μόνος μου θ’ ασχοληθώ
και μέσα μου βαθιά θα σκύψω
νέες απαντήσεις για να βρω.
Στίχοι – μουσική: Ισίδωρος Παπαδάμου
|
||||
7. |
||||
|
Στίχοι – μουσική: Ισίδωρος Παπαδάμου
|
||||
8. |
||||
|
Τι σου ‘χω φταίξει κυρά
και μ’ έχεις δέσει γερά
μέσα στα μάτια σου μόνο να κοιτώ.
Καθώς κοιμάσαι κι ωραία θα ‘σαι
χάδι να γινόμουνα, αέρας και να ‘ρχόμουνα
στην κάμαρή σου
γλυκά να τριγυρνώ.
Τι μου ‘χεις κάνει κυρά
και σ’ έχω πάρει σοβαρά
κι όλο τα λόγια μου εσένα συζητούν.
Στην κάμαρή σου κι εγώ μαζί σου
μέσ’ σε χάδια κι έρωτα
τα βράδια να ‘ναι απέραντα
να ‘ναι οι καρδιές μας πουλιά που τραγουδούν.
Στίχοι – μουσική: Ισίδωρος Παπαδάμου
|
||||
9. |
||||
|
Πού τρέχεις πάλι να γυρνάς κι είσαι βαρυβαμμένη
μέσ’ στα απαλά στολίσματα να φέγγεις φωτισμένη.
Τον κύρη σου να προσκυνάς που σ’ έκανε όλο γλύκα
καρδιά που αγάπη βρήκα.
Στα μπόγια σου τ’ αέρινα με κράτησες να μείνω,
τα σήμαντρά σου να χτυπώ βαρύ καημό να πίνω.
Μεσ’ στα απαλά αγκαλιάσματα περνούν χαρές και λύπες
κι αυτά τα λόγια που είπες.
Βαρυξενύχτησες και χτες με μάτια κουρασμένα·
τα γλέντια μόνο μη ποθείς να μ’ αγαπάς κι εμένα.
Μεσ’ στην καρδιά σου ανάμεικτα βοριάδες και νοτιάδες
φυσούν στις χαραμάδες.
Στίχοι – μουσική: Ισίδωρος Παπαδάμου
|
||||
10. |
||||
|
Γεμάτος τραύματα ανοιχτά
περιδιαβαίνω στο ντουνιά.
Χιλιάδες πράγματα τη σκέψη μου βαραίνουν
μα μέσα μου φωνή παλιά
μου λέει γλυκιά παρηγοριά
ότι δεν πρόδωσα του βίου το μυστήριο
κι όπως το ορέχτηκα τραβάω το μαρτύριο.
Είν’ η ζωή μου ακύμαντη
σαν μια κουκίδα ασήμαντη
τ’ άστρα που βγαίνουν ζωηρά μου το θυμίζουν.
Ζαλίζομαι απ’ τα αισθήματα
κι απ’ της ζωής τα πείσματα
κι όλα τα βήματά μου εφήμερα γυρίζουν.
Μέσα σε γκρίζους ουρανους
μοιάζουν τα όνειρα φτωχά και δε μ’ αγγίζουν.
Όπως παλιά έτσι και χθες
τα ίδια χαίρονται οι ψυχές
και οι απολαύσεις τη ζωή καθοδηγούνε.
Όλο αγωνία για χαρά
και με σβησμένα βλέμματα
μέσα στη δίνη της ζωής στριφογυρνούνε.
Άδεια τα μάτια κι οι ψυχές
ψάχνουν με κόπο αισθήματα, να κρατηθούνε.
Στίχοι – μουσική: Ισίδωρος Παπαδάμου
|
||||
11. |
||||
12. |
Oi filoi - Οι φίλοι
03:42
|
|||
|
Τυχαία αντάμωσαν και πάνε
στη βιοπάλη ανάποδα να προχωρούν,
μ’ ένα ξενύχτισμα το βράδυ τους να φάνε
μήπως ξεχάσουνε μεράκια που πονούν.
Είναι σκυφτά και ζορισμένα
τα δυο τους πρόσωπα ρημάδια απ’ τη δουλειά
κι ενώ τους παίζουνε μπουζούκια δακρυσμένα
χαρές τους βρίσκουνε, τους κελαηδούν πουλιά.
Μ’ ένα ζεϊμπέκικο στα πόδια τους γυρνάνε
κι όπως χορεύουνε τους βρίσκει το πρωί.
Πικρή η ζωή τους, μ’ αυτοί τη συγχωράνε
αλλού τους κλέβει κι αλλού τους ευλογεί.
Στίχοι – μουσική: Ισίδωρος Παπαδάμου
|
||||
13. |
||||
|
Είμαι ο Έλληνας ο Ευρωπαϊστής
της γενιάς μου εγώ προδότης κι αρνητής
που όλο το χρήμα τριγυρνώ, κυνηγώ
της ανάπτυξης τον παχυλό το ρυθμό.
Κι όλο βουλιάζω σε νερά σκοτεινά
σε γυμνά τοπία αλγεινά.
Δώσ’ μου καρδιά φώτα ανοιχτά
για ν’ αντικρύσω τη δικιά μου ομορφιά.
Όπως παλιά έλα και τώρα
ήλιε που εστόλιζες αυτή τη χώρα.
Είμαι ο Έλληνας ο Αμερικανός
που γυρνάω στον τόπο μου άδειος και γυμνός.
Να κρύβω θέλω το φτωχό το παρόν
κι οι ιστορίες να με δείχνουν βαθυστόχαστο όν.
Κι όλο βουλιάζω σε νερά σκοτεινά
σε γυμνά τοπία αλγεινά.
Δώσ’ μου καρδιά φώτα ανοιχτά
για ν’ αντικρύσω τη δικιά μου ομορφιά.
Όπως παλιά έλα και τώρα
ήλιε που εστόλιζες αυτή τη χώρα.
Στίχοι – μουσική: Ισίδωρος Παπαδάμου
|
||||
14. |
||||
|
Μεσ’ στην αγάπη μας έρως φωλιάζει
που φέγγει διάπλατα στο δειλινό·
εικόνες κι όνειρα φέρνει κι αλλάζει
μέσ’ στο τοπίο μας το καθημερινό
Όπως το άφησες έτσι το βρήκες
του πάθους τ’ άγγιγμα να μένει αγνό
κι απ’ την ανάσα του πνοές και γλύκες
μας παρασέρνουνε και μας παρακινούν σ’ αυτό.
Στίχοι – μουσική: Ισίδωρος Παπαδάμου
|
||||
15. |
||||
|
Πώς δε βαρέθηκες καρδιά
να σβήνεις και ν’ ανάβεις.
Τους πόθους τα αισθήματα
ν’ αρχίζεις και να παύεις.
Δεν τσάκισες δε λύγισες·
στριφογυρνάς ακόμη
μεσ’ σ’ ένα περιπλάνισμα
που διόλου δεν τελειώνει.
Ωχ! αμάν!
Γυναίκες σ’ ερωτεύτηκαν
πίσω από σένα τρέξαν
μα κι άλλες σ’ απαρνήθηκαν
και σ’ απογοητεύσαν.
Ωχ! αμάν!
Στίχοι – μουσική: Ισίδωρος Παπαδάμου
|
||||
16. |
||||
|
Στίχοι – μουσική: Ισίδωρος Παπαδάμου
|
||||
17. |
||||
|
Όταν μιλήσουν σοβαρά οι εκτιμητές,
τα λόγια δε θα φθάνουν
να εξηγήσουν το γιατί
αυτή η έρημη εποχή
δεν κοίταξε το μέσα της δεν πρόσεξε το βιός της·
να εξηγήσουν το γιατί
αυτή η έρημη εποχή
μόνο να δείξει θέλησε τον άδειο εαυτό της.
Όταν τα λόγια γίνουν άγρια και πικρά,
συγνώμες δεν θα πιάνουν
κι όταν τους πούμε πως αυτά
να γίνουν ήτανε γραφτά,
της τύχης θύματα γι’ αυτούς εμείς δε θα περνάμε·
κι όταν τους πούμε πως αυτά
να γίνουν ήτανε γραφτά,
μόνο προδότες της καρδιάς, του νου, θα μας κοιτάνε.
Στίχοι – μουσική: Ισίδωρος Παπαδάμου
|
||||
18. |
||||
|
Άχ! πώς με παίδεψαν βαριά
τα εργαλεία στη δουλειά
που χαλούσαν ένα – ένα
τον δυστυχισμένο εμένα.
Ξύλα χαραμιστήκανε
και άσκημα κοπήκανε,
κερασιές και κελεμπέκια
κέδρα, έλατα και πεύκα.
Και το σιδερωτήρι μου
που ‘χα για το χατίρι μου
κόπηκε η αναπνοή του
η ανάσα η δική του.
Σπάσαν πριόνια, μηχανές
που σου ερχότανε να κλαις.
Κι εγώ μοναχός στη μέση
τόσο κακό πού να χωρέσει.
Στίχοι – μουσική: Ισίδωρος Παπαδάμου
|
||||
Andreas Papadamou Thessaloniki, Greece
Andreas Papadamou was born in 1981 in Thessaloniki.
He participated in the musical
production of Isidoros Papadamou "Molis vradiasi " as a musician. In subsequent independent productions (" Tou diavolou ta lihnaria ", " Ena ginomeno ", " Sentoukiasmeni flori ") he participated as a musician and sound engineer while in the most recent album he took a part of singing and orchestration .
... more
If you like Sentoukiasmeni flori Σεντουκιασμένοι φλώροι, you may also like:
An stunning debut that explores Greek folk tradition through a dreamy musical ecosystem.
go to album
featured on Bandcamp Radio Apr 30, 2024
go to album
The Toronto-based sextet make moody, cinematic sounding music that blends psych-folk and post-rock.
go to album
Mind, Man, Medicine
by The Secret Sisters
The Alabama duo's fifth album exults in dusty Americana, showcasing rich vocal harmonies alongside blissful folk instrumentation.
go to album
More contemplative folk from the Minnesota singer-songwriter, sustained by raw full-band arrangements and philosophical lyrics.
go to album
Irish singer-songwriter Oisin Leech's acoustic folk music is characterized by its muted beauty and intimate, solitary quality.
go to album
Various Artists - Gaza Calling
by Nuovo Canzoniere Partigiano
featured on Bandcamp Radio Mar 15, 2024
go to album
